Oyun, şiddete maruz kalan ama eril sistemde var olabilmek için şiddetin uygulayıcı haline de gelen kadın sayesinde oluşan şiddet kısır döngüsünü bir yerinden bozmak aruzusuyla yola çıkan Tilbe Saran, Ayşe Bayramoğlu, Eda Çatalçam, Evren Ercan’ın projesi.
Ayşe Bayramoğlu’nun senaryolaştırdığı “Düğün” oyununun Güler Ökten (Saffet), Zerrin Sümer (Şerbet), Şebnem Sönmez (Ahsen), Tilbe Saran (Neriman), Eda Çatalçam (Nazife), Evren Ercan (Duygu), Serpil Göral (Pelin), Maria Akgüllü’den (garson) oluşan oyuncuları dahil tüm ekip, hayatında hiç tiyatroya gitmemiş kişilere de bu oyunu izletebilmeyi hedefliyor.
Sıkıcı, üzücü, öfke uyandırıcı bir sorun olan şiddete kara komedi şeklinde yaklaşan “Düğün” oyununun konusu şöyle:
Aile yadigârı bir köşkün mutfağında bir düğün hazırlığı vardır. Gelin, gelinin annesi, anneannesi, en yakın arkadaşı; damadın annesi, damadın ablası, evin emektar yardımcısı ve düğün gecesi için ayarlanmış bir yardımcı kız…
Herhangi bir evde, herhangi bir ailenin yaşayabileceği, herhangi bir düğün telaşıdır bu. Her iki ailenin de sırlarının duyulmaya başlandığı mutfak; yıllardır görülmemiş hesapların açıldığı bir mekâna dönüşür.
Anne ve kız, anneanne ve anne, damadın annesi ve ablası kendi hikâyelerini anlattıkça, birbirleriyle ama aslında kendileriyle, “kim oldukları” gerçeğiyle yüzleşirler.
Büyük özen gösterilerek yetiştirilmiş bir genç kız olan Duygu, Duygu’nun eğitimli ve modern annesi Ahsen, Duygu’nun İstanbul hanımefendisi anneannesi Saffet, ailenin 30 yıllık emektarı, herkesin sığındığı en güvenli liman Şerbet, damadın her fırsatta kız tarafını iğneleyen annesi Neriman, Neriman’ın ilk evliliğinden doğma, damadın üvey ablası Nazife, Duygu’nun tüm çocukluğunu bir arada geçirdiği en yakın arkadaşı, özgür ruhlu Pelin ve düğün günü için tutulmuş bir yardımcı kız…
Hiçbirinin, birbirinden farkı yoktur aslında. Hepsi bir sebeple “mağdur” ve bir başka sebeple “fail”dirler.
Sekiz kadının her biri, birer kurbandır. İçinde yaşadıkları eril dünyayla baş edebilmek için buldukları tek yol, aynı eril sistemin bir parçası olmaktır.
Başlangıçta daha geleneksel bir yapıya sahip olan damat tarafıyla, İstanbullu kız tarafının arasındaki sosyal statü farkından kaynaklanıyormuş gibi görünen ufak pürüzler, giderek kökleri çok daha derinde bir duruma; erkeklerin dünyasında “kadın” olma durumuna işaret eder.
Şiddet her yerdedir. Ataerkil toplumun kadınları maruz bıraktığı şiddeti o derece içselleştirmişlerdir ki, eril söylem artık onların da söylemi olmuştur. Şiddet içlerindedir, şiddet her yerdedir; çünkü şiddete maruz kalan her birey, bir gün şiddetin uygulayıcısı olur.
Cezaevlerinde ve fabrikalarda da oynayacaklar
Başarılı tasarımcı Özlem Süer’in gelinlik tasarımıyla katkıda bulunduğu oyunun sahne tasarımı Başak Özdoğan’a, ışık tasarımı Ayşe Ayter’e, müziği ise Serpil Günseli’ye ait.
Ekip, oyundan elde edilecek gelirin belli bir yüzdesini henüz belirlenmeyen bir kadın derneğine ya da ilgili bir projeye aktarmayı amaçlıyor. Ayrıca oyunu tiyatrolar dışında cezaevleri, fabrikalar, ıslahevleri gibi mekanlarda da oynamayı hedefliyor.
AYSA Prodüksiyon Tiyatrosu’nun sahneye koyduğu “Düğün” oyununun sahneleneceği yer, tarih ve saatler şöyle:
- 31 Ocak 2012 Caddebostan Kültür Merkezi - 20.30
- 4 - 8 - 22 Şubat 2012 - Profilo – 20.30
- 19 Şubat 2012 Kozzy – 18.00
