Matruşka, Rus yapımı bir oyuncak bebek türü. Ahşap, el yapımı olan bebeklerin en büyüğünün içerisinde iç içe yerleştirilmiş beş veya yedi bebekten oluşur.
Bir önceki yazımda Annelikten neler öğreniyorum? sorusuna cevap vermiştim. Bu yazımda ise annelik kimliği de dahil tüm kimliklerimizi ne kadar tanıyoruz sorusuna cevap veriyorum...
Ben Rusların oyuncak bebekleri Matruşka’ları, bir kadının iç içe geçmiş kimliklerine benzetiyorum. Sonra bir kadının sahip olabileceği bütün kimlikleri düşünüyorum da bunlardan sanırım en kuvvetlisi anne kimliğidir. Tıpkı Matruşka’ların en büyük olanının bir anne edasında bütün diğer bebekleri içinde barındırması gibi…
Bir kadının da annelik kimliğinin altına bütün kimliklerini yerleştirebiliriz…
Ben son zamanlarda ani bir atakla bütün kimliklerimi kapsayan bu yeni kimliğimi, anneliği anlamaya çalışıyorum. Anlayarak içimde onu besleyen tükenmez enerjiyi, şefkati, anlayışı ve koşulsuz sevgiyi diğer kimliklerime de taşıma niyetindeyim.
Her nedense annelik kimliğinde yol almak, farkındalıkla olanı yaşamak, anda kalmak ve arkasından olduğum zeminde ustalaşmak çok kolayken; diğer kimliklerimde aynı motivasyonu duyamıyorum.
İş kimliğimde çok rahat yapılması gerekenleri ertelediğimi, eş kimliğimde sevgimi koşullandırdığımı veya arkadaş kimliğimde kimi zaman anlayış gösteremediğimi fark ediyorum. Benzer durum geriye kalan kimliklerim içinde geçerli.
İlk defa bir kimliğimde bu kadar hızlı ve sürekli bir şekilde öğrenme, gelişme motivasyonu içindeyim. Hatta bu alandaki motivasyonum öyle büyük ki diğer kimliklerime de yansıyor. Nasıl mı?
Kişisel gelişim alanında kendimi daha ileri götürmek düşüncesinin yanında bir bakıyorum ki, 'acaba bu yeni bilgiyle cici kızıma ne katabilirim' diye de düşünüyorum. Eş kimliğimde ilk defa aile olmanın anlamını ve uyumu deneyimliyorum. Eşime kimi zaman kızdığımda kızımın babası olarak bakıp bir anda yumuşuyorum. Olana anlayış gösteriyorum.
Evlat kimliğimde annemin bana karşı hissettiği endişeli tavırlarını gülümseyerek dinleyebiliyorum. Hatta birkaçını da not alıyorum. İlerde benimde cici kızımı benzer durumlarda uyarmam gerekebilir diye…
Bu niye böyle derken bir taraftan da anne olarak neler yaptığımı , nerelerden beslendiğimi inceliyorum.
Öncelikle fark ettiğim; sizi müthiş bir yaşam enerjisi ile dolduran bu kimlik, ihtiyaçlarını yürekten karşılıyor. Yürek bebeğinizin minik ellerinden aldığı cesaret, sevgi ve sevinçle her gün şarj oluyor. Aradaki bu müthiş bağ hiç kopmadığı için gün ve gün sizin yaptığınız işlerde özgüveniniz, özdeğeriniz ve umudunuz artıyor. Bu sebeple dengenizi hiç kaybetmediğiniz için sürekli ileriye yol alıyorsunuz. Yol almak size bir süre sonra bu alanda ustalığı getiriyor.
Oysaki diğer kimliklerimizde böyle mi?
Kimi zaman bir kimlik içinde yapılması gereken bir eyleme karşı bir korku sarıyor içimizi. Bu korku içindeki “ben” in sesi öyle güçlü çıkıyor ki, sezgilerimiz duyamaz, duygularımızı fark edemez oluyoruz. Karanlıkta bu sefer eski tecrübeler, deneyimler yol göstermeye başlıyor. Böylece gene eski çıkmaz sokaklara sapıyoruz, dön baba dön dönüyoruz. Bir bakıyoruz ki aynı deneyimleri tekrar tekrar yaşamışız.
Yeni alışkanlıklar edinememek, eskiye takılı kalmak böyle oluyor. Bu sefer yanlış tarafta ustalaşmaya başlıyoruz. Korku tarafında ustalaştıkça bu sefer geçmiş olumsuz deneyimlerimizi geleceğe taşımaya başlıyoruz. Bu davranışlar da bizi geliştirmiyor. Aynı noktalarda takılı kalmış buluyoruz kendimizi.
Sevgi her şeyin ilacı olduğu gibi korkunun da tek yok edicisidir. Sevginin olduğu yerde korku var olamıyor. Tıpkı ışığın başladığı yerde karanlığın yok olması gibi…
Özetle, bir annenin içinde barındırdığı sevgi öyle büyük ki, bu sevgi içinde oluşan bütün düşünceler tepkisellikten, stratejik düşünmeden yani kişisel çıkarlar için hareket etmekten beslenemiyor. Evlatları için daha iyi bir gelecek yaratma arzusu onu sistemle uyumlu hale getiriyor. Büyük resme odaklanan bir kadın artık davranışlarıyla, hayata verdiği anlamla bütünün iyiliği için çalışıyor.
İşte annelik kimliği bu arzuların süzgecinden oluşuyor. Bu süzgecin altındaki bütün diğer kimliklere de süzgecinin deliklerinden sadece “Birlik” duygusunu, koşulsuz sevgiyi, şefkati, anlayışı ve yaratma arzusunu geçiyor.
Kimliklerinizin farkında olmanız, sevgiden beslenerek her kimliğinizde ustalaşmanız dileğiyle,
Sevgiyle yazdım,
Saba Deniz
Yaşam koçu
(*: Matruşka, Rus yapımı bir oyuncak bebek türü... Ahşap el yapımı olan bebekler ortasından açıldığında başka bir bebek çıkar, onu açtığınızda yine başka bir bebek çıkar. Tek anne figürünün içerisinde iç içe yerleştirilmiş beş veya yedi bebekten oluşur.)
