Ne görüyorsun söyle bana: “Bardak dolu mu boş mu yoksa dolmakta mı?”

Siyah beyaz diye ayırmıyorum renkleri
İyi kötü de yok benim için
Pozitif negatif diye düşünmekten de çıkınca tam bir özgürlük var içimde,
O alanda kalmak, olanı olduğu gibi kabul etme peşindeyim ben.

Olan olaylara yorumsuz kalıyorum,
O zaman olanı yaşıyorum, tecrübe edinip bir üste çıkıyorum.
Kaç basamak çıkmışım buraya gelene kadar
Şimdi buradan olanlara bakınca, ne kadar da aydınlık her şey
Eskiden karamsarlığın, itirazın, isyan ve endişelerin saklandığı dip köşeler, buradan bakınca ışık içinde…
Karanlıkta beni korkutan gölgelerin aydınlanmamla çiçek açmış ağaç dalları olduğu fark ediyorum.

Düşüncelerimden yargıyı çıkarınca hafifliyor, hafifledikçe yükseliyorum.
Dedim ya, artık iyi kötü yok benim için. Ben bütüne bakıp bütünü görüyorum.
Olan herşeyin benim hayrıma olduğunu biliyorum.

Dualite nedir?
Dualite 3 boyutlu alemde (madde, mekan, zaman) zıtlıklarla fark ettiklerimizdir. Bu zıtlıklar bize birinden kaçıp diğerini edinmeyi öğretir. Biz, hep olumsuzu yok etmemiz lazım, onunla mücadele etmemiz lazım diye algılarız. Bu düşünce yapısı daha bizim doğmamızla başlar.

Anne karnında tokken doğduktan sonra birden açlığı deneyimleriz. Açlığın ne olduğunu fark ederiz. Doymak için bir çaba, emek harcamamız gerekir. Bu da bize olumsuzla mücadele etmek gerektiğini zannettirir.

Bu ayrımcılık aslında yaşamımızda birçok yerde karşımıza çıkar. Örneğin dinsel yaklaşımlar bize deneyimlerimizi günah-sevap şeklinde ayırmamızı öğretir.

Duygularımızla yol alırsak o zaman da yaşadıklarımızı, haz aldıklarımız veya bize elem, keder verenler diye sınıflandırırız.

Dualite gözlüklerinden dünyaya baktıkça her şeyi yargılar oluruz. O anki menfaatlerimize uygun olanları iyi, uymayanları ise kötü diye katogorize ederiz.

Ateş iyi mi kötü mü?
Mesela Ateş’i ele alalım. Ekmeğimiz pişiren ateş iyi, elimizi yakan ateş kötüdür. Oysa ki her iki durumda da Ateş aynıdır. Onu, o anki ihtiyacımıza göre sınıflandıran bizizdir.

Oysa ki doğa için öyle mi? Bir ağaçtaki elmaların hepsi aynı anda olgunlaşmaz. Kimi elma daha geç olur kimi daha erken. Bu durum doğada doğal karşılanır. Ağaç için elmalarının hepsi birdir. Olan ne ise en mükemmel şekilde olmaktadır. Doğadaki anlayış “Ne oluyorsa mükemmeldir.”

Olana teslim olmak...
Bizler, eğer dünyaya dualite gözlüklerimizi çıkararak bakarsak, olana karşı bir teslimiyet gösterebiliriz ve sonrasında oluşan sorumluluklarımız görebiliriz.

Bu bize bilge insan olma yolunda yol açar. Kimliklerimizden çıkıp, farkındalığımız oluruz. Bilgeleştikçe, olanın zaten bizim ve bütünün hayrına olduğunu anlar ve iyiyi de kötüyü de eşit karşılarız.

Bu konuda deneyim kazandıkça olan karşısında duygularımıza, düşüncelerimize sahip çıktıkça yükselir ve özgürleşiriz.

O zaman içimizdeki sevgiyi daha çok hisseder ve sonrasında da olan her şeyle empati kurmaya başlarız. Ağacın, her hangi bir hayvanın ve insanın da bir farkındalık olduğunu anlar; onun deneyimine şefkat, sevgi hissederiz.

Bu evrende hepimizin bir olduğunu algılarız.


Hayata dualite gözlüklerinizi çıkararak bakmanızı dilerim,

Sevgiyle yazdım,
Saba Deniz
Yaşam Koçu


Sevgili Okurlarım,
Bu yazıyla veya diğer yazılarımla ilgili her türlü sorunuz ve görüşleriniz için bana saba.deniz@pudra.com adresinden ulaşabilirsiniz. Mesajlarınızı bekliyorum.