Ve güneş gene bana sormadan batmış.
Bazı geceler ise ay ortalığı aydınlatmış.
Kimi gece yarım kimi gece tam bazen de yıldızların yanına hilal olup konmuş.
Benim bu konuda da bir yorumum yok, olana sadece tanığım.
Patlayan yanardağlar, sallanan yerküre, kopan fırtınalar
Neden ve niçin olmakta?
Olanı durduramadığım gibi, engellememde mümkün değil.
Görmüyor musun ben sadece tanığım burada.
Kendi kendime sormadan edemiyorum;
Doğada olana nötr olabiliyorum da hayatımda olanlara bu direnişim neden?
Aynı sakinliği, kabullenişi kendi hayatımda neden gösteremiyorum?
Bunu yapabilir miyim?
Yapabilirsem ne değişir hayatımda?
Doğada olan olaylar karşısında nasıl bir şey yapamıyorsak, olanı sadece izleyip sonra oluşan duruma göre şekil alıyorsak,
hayatımızda oluşan ani olayları da aynı şekilde tanık koltuğundan izlememiz mümkün olabilir mi?
Hayatımızda bizi sıkıntıya sokan şey sadece düşüncelerimizdir. Olan olaylar hakkında düşündükçe, yorumlar yaptıkça geçmiş deneyimlerimizi, geçmiş düşüncelerimizi bu ana getiririz. Kabımızda olan bilgilerle olanı isimlendirir, yorum katarız. Olan olayı kabullenmek yerine direnç gösterir, onunla savaşırız.
Bunu bir örnekle anlatacak olursak: Kendinizi bir okyanusun ortasında hayal edin. Okyanusta büyük bir fırtına var. Sizin bu fırtınadaki dev dalgalar, çakan şimşekler üzerinde bir etkiniz olabilir mi?
Etkimiz fırtına üzerinde olamaz ama biz fırtınanın bizi nasıl etkileyeceğine karar verebiliriz.
- Söyle bana: Sen okyanusta fırtına varken neredesin?
Yüzeyde fırtınanın merkezinde olana direnen misin? Yoksa derinde huzurda, sakinlikte olanı izlemekte misin?
Sakinlikte, huzurda kalabilmek için zihinde olmamak, ani yakalamak gerekir. Bunun içinde düşüncelerimizin farkında olmamız ve onları susturabilmemiz lazımdır. Mediyatatif çalışmalar ( meditasyon, nefes çalışması) bize bu anlamda yardımcı olurlar. Bu tür çalışmaların ana amacı bizi derine indirmek ve burada içte merkezlenme sağlamamızdır. Bunun bir diğer ifadesi de içe yönelmedir.
İnsanın sıkıntıları dertleri hep zannetmekten olur. Zannetmek olan biteni bilmeden net bir bilgiye sahip olmadan yaptığımız yorumlardır. Zannetmek olan bitenden sorumlu olduğunu sanmaktır. Yani olana etki edeceğini düşünmektir. Bu durumu bizim kendimizi fırtınanın çıkmasından sorumlu tutmamıza benzetebiliriz.
Oysaki hayatta başımıza gelen olaylar karşısındaki duruşumuz nötr olmalıdır. Yani olana sadece tanık olarak bakabilmek olmalıdır.
“ Olana Tanık olmak ne demektir?”
Dikkatini bu ana çevirmektir. Bunun içinde odağını düşüncelerinden, zihninde yaptığın yorumlardan çekerek dikkatini kendine veya yapmakta olduğun işe vermek gerekir.
Bunun bir diğer ifadesi anda kalmak, bir diğer ifadesi de farkındalığın olmaktır.
Ne zaman tanık sandalyesine oturursak, yaptığımıza odaklanırsak o zaman egomuzla yarattığımız kişilikten çıkıp sadece gözlemci farkındalığımız oluruz. Özümüzle buluşuruz.
Olana tanık olmayı yapabilmek de ancak anda kalarak mümkündür. Yani zamanda olmayacağız yani yaşadıklarımızı zihnimizde yaşamayacağız, anıları biriktirmeyeceğiz. An da yaşayıp serbest bırakacağız. Geçmişi ve geleceği düşünerek zihnimizi bu işe karıştırmayacağız.
Unutmayın;
Tanıklık hali farkındalık halidir; dikkatini bu ana çevirmektir.
Kişiliğiniz olduğunda siz zamandasınızdır, ama anda olduğunuzda farkındalığınız olursunuz.
Tanık olunca yorum yoktur, kişiliğiniz, olayla ilgili düşünceleriniz yoktur.
Hayatınızdaki olayları tanık sandalyesinden nötr olarak izlemenizi dilerim,
Sevgiyle yazdım,
Saba Deniz
Yaşam Koçu
