Erkek çocuk kimliğini inşa edebilmek için bir erkek modeline ihtiyaç duyacaktır. Bu erkeğin babası olması çocuğun işini kolaylaştırır. Aksi takdirde ya annenin hayatına çocuğunu seven, onu koruyan ve ona ustalık yapacak bir erkeğin girmesi gerekecek ya da çocuk dayılarla, dedelerle özdeşleşecek, kendisine onları model alacaktır. Önünde bir erkek modeli olmayan çocuk hayatın içinde çok zorlanır, erkek dünyasının bir parçası olmayı öğrenemez.
Bunun dışında, erkek çocukların anneleriyle ilişkilerini tanımlayabilmeleri için babaya büyük bir ihtiyaçları vardır. Erkek çocuğun doğal eğilimi, annesini aşkla sevmektir. Çocuk, anneyle babanın birbirlerini sevdiklerini gördüğünde kolaylıkla annesinin kocası olmadığını ve olamayacağını idrak eder. Zaten annesinin bir kocası vardır. Halbuki anne baba birbirleriyle anlaşamadıysalar, çocuk annenin babayı sevmediğini algılıyorsa, onları bir türlü yan yana aynı yatakta, birbirlerine sevgiyle sarılmış olarak tahayyül edemez.
Bu durumda erkek çocuk annesiyle ilişkisinde kendisini nereye koyacağını bilemez. “Annesinin en yakını mıdır”, “kurtarıcısı mıdır”, “onun sadece oğlu mudur?” Annenin hayatına sevdiği bir erkeğin girmesi erkek çocuğu önce çok sarsar. Çocuk, annesinin her şeyi olamayacağını anladığında narsistik sistemi çöker ama daha sonra bu deneyim çocuğun kendisini doğru tanımlamasını çok kolaylaştırır. Çocuğun ruhsal yatırımının bir kısmını anneden çekerek dış dünyaya yönelebilmesinin zeminini oluşturur; onu arkadaşlarını sevebilecek hale getirir ve bunların sonucunda çocuğu rahatlatır; ruhsal büyümeyi ve gelişmeyi sağlar.
Bir erkekle, erkek çocuğuna yalan söyleyerek ilişki yaşaması durumunda, kadının, bir yandan bu ilişkiyi yaşamak istediğini ama bir yandan da çocuğunun yatırımının kendisinden çekilmesine katlanamadığını anlarız. Bir ilişki yaşama isteği sağlıklı bir ihtiyaçtır; hem annenin ruhsal gelişimine hem de taşların yerli yerine oturmasına hizmet eder. Annenin, çocuğun yatırımının kendisinden çekilmesine katlanamaması ise narsistik bir ihtiyaçtır; çocuğun hayatındaki en önemli insan olma arzusunu ele verir; bu yüzden sağlıksızdır.
Dürtülerini annelerinden çekememiş olan erkekler, 3-5 yaş arası erkek çocuğunun özelliklerini gösterirler. Yeterince sorumluluk alamazlar, önce kendilerini düşünüp sonra çocuklarını ve eşlerini düşünürler. Kolay sıkılırlar, yenme, kazanma içerikli konulara ilgileri fazladır. Performanslarına çok düşkündürler, performans düşüklüğü korkusunu fazla yaşarlar. Kolaycı, çıkarcı ve fırsatçı olmayı marifet sayarlar. Çocuk ruhlu erkeklerin korkuları çok fazladır ama bunu belli etmemek için çırpınırlar.
Demek ki erkek çocuğun büyütülebilmesi için annenin ona zaaf göstermemesi, vazgeçilmez muamelesi yapmaması son derece önemlidir. Ancak bu durumda erkek çocuk kendisinin annesinin her şeyi olmayacağını anlar ve dürtülerini annesinden çekmek zorunda kalır. Çoğu zaman bu, annenin hayatında sevdiği bir erkek varsa mümkün olur. Dolayısıyla boşanmış ve yalnız bir kadının oğlu hem bir erkek modele sahip olma konusunda şanssızlık yaşar hem de annesinin kendisine ihtiyaç duyması ihtimali yüksektir. “Evin erkeği artık sensin” cümlesi, bilindiği gibi yaygın bir ifadedir.
Çocuğunu tek başına büyütmek zorunda kalan annenin işi gerçekten zordur ama çocuğun babası annede büyük bir öfke oluşturuyorsa, her şeye rağmen anne boşanmayı göze alarak kendisinin ve çocuğunun hayatını kolaylaştırır, kalitesini artırır.
