Yeni bir dili daha ileri yaşlarda öğrenen çocuklar ise anadillerinde yer almayan sesleri çıkarmakta, kelimeleri doğru telaffuz etmekte ve vurgulamakta güçlük çekebilirler. Yanı sıra küçük yaşta ikinci bir dili öğrenen çocuklar, daha ileriki yaşlarda ya da yetişkinlik döneminde ortaya çıkan yüksek standartlar ve daha sofistike sosyal durumlarla başa çıkmak zorunda kalmadıkları için daha avantajlıdırlar (dil ile ilgili yapılan hataların ergenlik ve yetişkinlikte utanç yaratması, eğitim ve iş ortamında zorunluluklar gibi).

Fakat, küçük yaştaki çocuklar kendilerinden yaşça daha büyük çocuklara göre ikinci dili öğrenirken her konuda avantajlı değillerdir. Örneğin, ikinci dilin dilbilgisi kurallarını öğrenmek için de kendilerinden yaşça küçük çocuklardan daha iyi stratejilere sahiptirler. Dil edinimiyle ilgili farklı becerilerin gelişmesinde (aksan, morfoloji, söz dizimi gibi) farklı "hassas" dönemler vardır (bazıları 6 yaş, bazıları ergenlik). Çocukluk dönemi boyunca çocukların ikinci bir dili öğrenme becerileri değişir, fakat tamamen yok olmaz. Ancak, erken çocukluk döneminde anadil öğrenimi ile ikinci dil öğrenimi arasında çok uzun süre geçmemesi önerilir.