Ayrılma kaygısı ilk olarak çocuklarda bağlandığı kişiden ayrılamama ve gelişim dönemine uygun
olmayacak biçimde aşırı korku ve kaygı olarak tanımlanabilmektedir.
Yapılan çalışmalarla Yetişkin Ayrılık Anksiyetesi (YAA) bozukluğunun bazı vakalarda çocukluktan geldiği bazı vakalarda da erişkinlikte ortaya çıkma nedeni ile ayrı bir hastalık olarak kabul görmüştür.
AYRILMA KAYGISI TANI ÖLÇÜLERİ
Kişinin ayrılma kaygısı yaşayıp yaşamadığını anlaması için aşağıdakilerden en az üçünün olması
gerekiyor. Bunlar sırasıyla şöyle;
1. Evden ya da bağlandığı başlıca kişilerden ayrıldığında ya da böyle bir ayrılık beklendiğinde yineleyici ve aşırı biçimde tasalanma,
2. Bağlandığı başlıca kişileri yitireceğine ya da onların başına bir iş geleceğine ilişkin sürekli ve aşırı bir kaygı duyma,
3. Kötü bir olayın, bağlandığı başlıca kişiden ayrılmasına yol açacağına ilişkin sürekli ve aşırı bir kaygı duyma,
4. Ayrılma korkusundan ötürü, sürekli olarak, okula ya da başka bir yere gitmek istememe ya da
gitmeyi reddetme,
5. Tek başına kalma, evde bağlandığı kişiler olmaksızın kalma ya da kendi için önemli yetişkin insanlar olmadan diğer ortamlarda bulunma konusunda isteksizlik gösterme ya da bu konuda sürekli ve aşırı bir korku duyma,
6. Bağlandığı kişilerin yakınında olmadan ya da evin dışında uyuma konusunda sürekli bir isteksizlik
gösterme ya da uyumayı reddetme,
7. Ayrılma konusunda sürekli kâbuslar görme
8. Bağlandığı başlıca kişilerden ayrıldığında ya da böyle bir ayrılık beklendiğinde yineleyici bir biçimde fiziksel belirti yakınmaları getirme (baş ağrıları, karın ağrıları, bulantı ya da kusma gibi)
ERİŞKİNLERDE 6 AY YA DA DAHA FAZLA SÜREBİLİYOR
Bu korku, kaygı ya da kaçınma süreklilik gösterir, çocuklarda ve ergenlerde en az 4 hafta, erişkinlerde 6 ay ya da daha fazla sürer.
Bu yazımın ardından, bir önceki yazıma; "İkili ilişkilerde Stockholm Sendromu"na göz atabilirsiniz.
