İçselleştirdiğimiz yemek odaklı yaşam tarzı, bize zor günlerimizde bir sığınak hissi ile geri döner. Bu mutluluk temsili olan yemeklerde, teselli ararız. Bir dilim kekin o an için huzur getireceğinden emin olarak, suçluluk hissini göz ardı edip tabağımıza alırız.

İnsanlar yoğun duygular yaşadıklarında, dönem dönem kendilerini yemekle gereğinden fazla samimi olurken bulabilirler. Var olabilmek için yemeğe ihtiyaç duyan insan, bazen bu açlık giderme duygusuna olduğundan farklı bir anlam yükler. Acıkmış biri için, yemek hazine demekse, doymak büyük bir rahatlama ve mutluluk anlamına gelir.

İnsan, can sıkıcı olaylar yaşadığında, üzücü haberler aldığında ya da içinden çıkamadığı olumsuz duygularla karşılaştığında, aynı rahatlamaya ihtiyaç duyar. Bu huzuru duygusal olarak nasıl elde edeceğini bilemediğinde ise, yemeğe başvurur. Nefsi açlık sinyalleri verir ve doyum arzular.