Peki, yeme alışkanlıklarının duygusal boyutunu bilmek, insanın kendini rahatsız ya da depresif hissettiğinde kontrol altına almakta zorlandığı duygusunu yemekle bastırma arzusunu geçirir mi? Cevap, bu farkındalığın ancak ilk adım olabileceğidir. Yemeğe odaklanan kişinin ihtiyacı aslında sinirlerinin yatışması ve sakinleşmektir.

Nasıl ki bir alışkanlık ancak yeni ve daha sağlıklı başka bir alışkanlık edinildiğinde değiştirilebilirse, yemeğe olan ruhsal bağlılık da ancak daha sağlıklı bir yeme alışkanlığı kazanılarak aşılabilir. Her insan farklıdır. Yeme alışkanlıkları da öyle… Önemli olan kendine uygun olan yeme düzenini bulup, hayata geçirebilmektir. Tıpkı La Fontaine’in “Tilkiyle Leylek” masalında olduğu gibi…